وبلاگ لیدی باگ

«خیزش اسپرینگ ترپ» پارت سی و سوم

سال ۱۹۸۶ 

... تا بعد از کریسمس، شمار کودکان گمشده به چهار تا، بدون احتساب شارلوت ، رسیده بود. 

پلیس سردرگم بود؛ با اینکه طبق شهادت شهود، بچه ها آخرین بار در اطراف رستوران دیده شده اند، و این یعنی فرد رباینده همین نزدیکی هاست، اما عملاً هیچ سرنخی وجود نداشت تا ارتباطی منطقی بین مکان رستوران، فرد رباینده و کودکان گمشده را نشان دهد. 

اما تحقیقات پلیس، به وضوح تأثیر مخربی بر کسب و کار رستوران وارد آورد. آمار مشتری ها سیر نزولی داشتند...

... اما با این حال، یک ماه بعد از سال نو، یک شعبهٔ «مکان خواهر» از رستوران فردی افتتاح شد که نشان از محبوبیت رستوران در نزد سایر مردم داشت. حتی با وجود ماجرای کودکان گمشده...

... این مکان خواهر، یک نمایندگی از رستوران اصلی بود، و از انیماترونیک هایی که رستوران اصلی ساخته بود استفاده میکرد، اما مدیریت اش متفاوت بود. 

انیماترونیک های رستوران اصلی، به سِری «کلاسیک» معروف بودند. 

و انیماترونیک های مکان خواهر، سِری «فانتایم» نام گرفتند. 

مهم ترین ویژگی های انیماترونیک های فانتایم نسبت به انیماترونیک های کلاسیک، این بود که آن ها طراحی شاد تر و رنگی تری داشتند [ همه آنها بر پایه تم سفید و صورتی رنگ آمیزی شده بودند ]، انگشتان آنها مجهز به سیستم تولید بادکنک بود، قابلیت تولید بستنی داشتند، تعامل بیشتری با کودکان انجام میدادند، و از همه مهم تر، دارای سیستم جدید قفل فنری بودند. 

سیستم جدید قفل فنری باعث میشد که آن ها دیگر مثل انیماترونیک های قفل فنری قدیمی، مانند لباس نباشند بلکه مثل یک ماشین هدایت شونده باشند. 

اسم این انیماترونیک های جدید، به ترتیب: سیرکس بیبی، فانتایم فردی، فانتایم فاکسی، بالورا و اِنارد بود. البته، انارد هنوز تکمیل نشده بود...

... اما این انیماترونیک ها کارکرد دیگری هم داشتند که فقط ویلیام از آن ها مطلع بود. 

آنها قابلیت کنترل از راه دور داشتند، و البته ابزار مختلف کشتار، از جمله اره داخل آن ها جاسازی شده بود...

« تا بعد »