وبلاگ لیدی باگ

ادامه ی قبلی هست

😘😘😘😘😘

ببخشید دیر شد

سلاااام🙃 بنده نویسنده جدید هستم....اسمم ریحانه هست ملقب به رحی شرلی😜از بس حرف میزنم و شبیهشم😁خب......من عااااشق:

میراکلس_پیتزا_پفک_مارشمالو_کامپیوتر و گوشی و حل کردن مشکلاتش (حلال کامپیوتر و گوشی تشریف دارم😂😮‍💨)_فیلم_ فیلمنامه نویسی_نقاشی و طراحی

هستم😁😮‍💨

راستی گفتم بنده نقاشِ منحرف کلاس هستم؟😃

بله یعنی اینکه سه ساعت باید نقاشی رو براشون توضیح بدم تا نکته ی منحرفی شو بفهمن😃😮‍💨

خب....خدمتتون عرض کنم که.....امروز داستان ما یه ذره غمناک تشریف داره🥲

بفرمایید😁

وپر ادامههههه_کلی قرارع نیمه شب براهم رمان ادامه بدیمممممممممم

بفرمایید ادامه مطلب ~

بفرمایید ادامه مطلب ~

نام رمان : عشق خطر ناک است

1) چرا ماموت ها منقرض شدند؟

به گزارش خبرگزاری مهر، ماموت های پشمالو در حدود ۱۲ هزار سال پیش به دلیل تغییرات اقلیمی، از دست دادن زیستگاه خود و شکار شدن ماموت ها توسط انسان به تدریج از منطقه آواسیا و آمریکای شمالی منقرض شدن

اما تعداد کمی از ماموت ها توانستند زندگی خود را در جزیره «رانگل» سیبری و منطقه «سینت پوال» آلاسکا ادامه دهند.

نتایج تحقیق محققان دانشگاه آلاسکا نشان می دهد، آخرین ماموت هایی که در منطقه «سینت پوال» آلاسکا می زیستند در حدود ۵ هزار و ۶۰۰ سال قبل منقرض شده اند.

مطالعات انجام گرفته حاکی از مواجه شدن آنها با کمبود آب است که منجر به انقراض آنها شده است. منطقه «سینت پوال» آلاسکا به عنوان یک یخچال طبیعی بوده که به دلیل گرم شدن کره زمین و  بالا آمدن سطح آب دریا به سرعت وسعت خود را از دست می دهد.

این در حالی است که پیش از این جزیره «سینت پوال» آلاسکا به عنوان مرکز تلاقی آمریکای شمالی به آوراسیا در زمان عصر یخبندان بوده است که با کوچک شدن وسعت آن به دلیل گرمای زمین، این شاهراه حیاتی برای ماموت ها قطع می شود.

در نتیجه ماموت ها با کمبود آب شیرین و علوفه روبرو می شوند که منجر به انقراض آنها می شوند.

2) برسی

ماموت‌ها همانند وابستگان امروزی خود، بسیار بزرگ بودند. بزرگترین گونه شناخته شده، قدی در حدود ۴ متر و وزنی در حدود ۸ تن داشته‌است، درحالی که یک نر می‌توانسته وزنی حتی بیش از ۱۲ تن داشته باشد. با این حال اغلب گونه‌های ماموت تقریباً هم‌اندازه یک فیل آسیایی بودند. بر اساس مطالعات وابستگان نزدیک و فیل‌های امروزی، احتمالاً ماموت‌ها دوره بارداری ۲۲ ماهه داشته‌اند که در نتیجه آن یک ماموت زاده می‌شود. ساختار اجتماعی آنها احتمالاً همان ساختار امروزی فیل‌های آفریقایی و آسیایی است، به صورتی که ماده‌ها در گروه‌هایی که با رئیس قبیله هدایت می‌شود زندگی می‌کنند در حالیکه نرها به صورت انفرادی یا پس از رسیدن به بلوغ در گروه‌های پراکنده زندگی می‌کردند.^[۸]

3) تغذیه

ماموت‌ها در اکثر ساعات شبانه روز (حدود ۲۰ ساعت) در حال خوردن بوده‌اند. یک ماموت بالغ که وزنی در حدود ۶ تن داشته مسلماً برای تأمین انرژی روزانه می‌بایست حدود ۹۰ کیلوگرم غذا بخورد. تمام ماموتها کاملاً گیاهخوار بوده‌اند و بر حسب مکان جغرافیایی از گیاهان متفاوت شامل بوته‌ها، درختچه‌ها یا شاخ و برگ درختان تغذیه می‌کرده‌اند.

شکارچیان کمی در پی ماموتها بوده‌اند با اینحال آنها می‌توانستند از عاج و خرطوم برای دفاع در برابر گوشتخواران استفاده کنند

4) روابط ماموت ها

فیلهای امروزی نزدیکترین خویشاوندان زنده ماموت‌ها می‌باشند. اکثر مردم بر این باورند که ماموت‌ها اجداد فیلها می‌باشند ولی این تصور اشتباهی است. در حقیقت هر دوی ماموت‌ها و فیل‌ها از یک شاخه مشترک مشتق شده‌اند به گونه‌ای که با وجود بقای فیل‌ها و انقراض ماموت‌ها، هردو گونه چهار میلیون سال باهم بر روی کره زمین زندگی کرده‌اند.

5) ماموت های کشف شده .

یک شکارچی فرانسوی به نام «برنارد بویگه» که عضو یک نهاد علمی است که در مورد ماموت‌ها تحقیق می‌کند جسد یک ماموت را در حوالی سواحل اقیانوس آرام کشف کرد و از انتقال آن به بازار معاملات خصوصی جلوگیری کرده‌است. این ماموت که یوکا نامگذاری شد به نظر می‌رسد توسط انسان‌های ماقبل تاریخ که در این منطقه ساکن بوده‌اند، شکار شده‌است.^[۱۰]

دانیل فیشر، مسئول موزه جانورشناسی دانشگاه میشیگان که تحقیقات روی جسد این ماموت را انجام داده‌است می‌گوید: «این تقریباً یک جسد کامل است که اندام و بافت‌های گوشتی و درونی حیوان تقریباً سالم مانده و نشان می‌دهد که مرگ آن با نوعی از دخالت انسان ارتباط داشته‌است.»^[۱۰]

لیوبا دیگر ماموت کشف شده که مومیایی آن در ماه مه سال ۲۰۰۷ میلادی توسط یک شکارچی گوزن شمالی در شبه جزیره یامال در مناطق قطبی روسیه پیدا شد. نام آن «لیوبا» گذاشته شد که کوچک شدهٔ واژه «لیوبف» (در روسی: Любовь) به معنای «عشق» در زبان روسی است. وزن این ماموت در هنگام یافت شدن ۵۰ کیلوگرم بود و طولی برابر ۸۵ سانتی‌متر داشت. اندازه آن از خرطوم تا سر به ۱۳۰ سانتی‌متر می‌رسید که طول آن را برابر با طول یک سگ بزرگ جثه می‌کرد.^[۱۱]